آفاق

سلام پدر آسمانی ام! / تصاویر

شنبه, ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۶:۲۷ ب.ظ


صدایی از عرش می آید که در گوش عالم می پیچد: ای فرزند شهید و جانباز! سرت را بالا بگیر... چه کسی چون تو "پدر" دارد؟! ...






شهید گمنام- سلامی به بلندای طلوع خورشید به خورشیدهای آسمان زندگی ... پدرها !

 سلام و درود بی پایان به مقام بلند امیرالمونین اول پدر مظلوم شهید عالم! ... سلام و تبریک به خاطر سالروز ولادت حضرت علی (ع) به همه مردم و همه ایثارگران و همه پدران آسمانی و ایثارگر این سرزمین!

سلام به پدران شهدا... شهیدانی که پدر بودند... شهیدانی که طعم پدر شدن را نچشیدند... پدران شهیدی که فرزند خود را ندیدند و نام پدر را از زبان کودک خود نشنیدند... پدران جانباز و رزمنده و ایثارگر و آزاده !

درود به تمام پدران شهدا که سال ها غم و داغ فراق فرزند را بر شانه های خسته شان کشیدند... گاه برای سبک کردن داغ دل شکسته مادر، نه تنها خود نگریستند بلکه بغض فرو خوردند و بیشتر دلدار مادران هم شدند... همان پدرانی که خود فرزند را به میدان جهاد می فرستادند... عصای دستشان را... و نمی گفتند: پسر! تو عصای دست منی!

 پدرانی که همچون مادران شهدا، دلشان دریا بود و جلوه ای از عظمت دشت ها و استواری کوه ها!... پدرانی که با بزرگی ایستادند و داغ شهادت پسران برومندشان، کمر جسمشان را خم کرد اما کمر ایمانشان را هرگز!

... سلام بر شهدا... بر شهدایی که آسایش و آرامش را در کنار همسر و لذت بردن از بزرگ شدن فرزند، را رها کردند و به آرامشی طولانی تر اندیشیدند... پدران شهیدی که عمق اندیشه و عشقشان عمیق تر از عمق اقیانوس ها بود و سینه هاشان مالامال از عشق به خانواده و فرزند ... اما عشقی بزرگ تر را برگزیدند و فراق همسر و فرزند را انتخاب کردند...

سلام بر شهیدانی که روز تولد فرزند خود را ندیدند و به جای بودن در کنار همسر، از میدان نبرد خبر تولد کودکشان را می شنیدند... آنها که به خاطر انتخاب راه شیرین عاشقی و جهاد، حسرت دیدن فرزند را با خود کشیدند و هم اکنون از دنیای باقی فرزندان خود را می بینند...و سلام بر شهیدانی که حسرت دیدارشان هنوز هم بر دل سوخته فرزندانشان هست و جای خالشان با هیچ چیز، پرشدنی نیست... پدرانی که حاضر شدند همسرانشان بیوه شوند و فرزندانشان طعم تلخ بی پدری را بچشند، اما کسی نتواند به خاک و ناموس و اعتقاداتشان ذره ای تجاوز کند...

 سلام بر شهیدانی که حجله دامادیشان با خون بسته شد و سفره عقدشان برای همیشه بازماند ... بر هزاران هزار جوان رعنا و زیبا و سلامت که فقط به خطر امر الهی و امر ولی فقیه از زندگی مادی خود گذشتند و آرزوی پدر شدن بر دل والدینشان ماند... آنها که بیتاب شهادت بودند و عروس یک روزه و یک ماهه خود را می گذاشتند و به سوی جبهه هراسان بودند...

... سلام بر پدران قهرمان و جانبازی که  سال هاست صبورانه رنج فراق از یاران و رنج انواع مجروحیت ها را در سینه دارند و غریبانه در میان ما زندگی می کنند... پدرانی که می توانستند الان سالم باشند ... نه نابینا... نه قطع نخاع... نه شیمیایی ... نه قطع عضو ... نه اعصاب و روان !

پدرانی که می توانستند به راحتی و بدون بیماری و درد در کنار خانواده و فرزندان خود باشند... اما هم اکنون زخم هایی که بر جسم و روح دارند، امانشان را بریده است... زخم های جسمی از مجروحیت و اسارت و عوارض جنگ... و زخم های روحی از بی توجهی ها و قدرنشناسی ها و غفلت ها و فراموشی ها... همان پدرانی که باید ستون خانه باشند اما خود مجبورند به دیگران تکیه کنند ... آنهایی که باید التیام بخش دردهای زندگی باشند، اما دستشان بسته است... و به خاطر دردها و رنج هایی که دچار آن هستند، شرمنده همسر و فرزندان خود نیز می باشند...

 سلام بر همه پدران قهرمانی که به خاطر مجروحیت های جنگ از کار افتاده اند و عرق خجالت بر پیشانی دارند... بر پدران قهرمانی که اشک فرزندان خود را در هنگام دردکشیدن هایشان می بینند و چشمانشان همیشه تر است... بر پدرانی که نمی توانند بدوند، راه بروند، خرید بروند، کار کنند، در درس ها کمک فرزندان خود باشند و یا همراه همسر در کشیدن بار زندگی.... سلام بر همه این پدران آسمانی که دلشان اقیانوسی از عشق و زندگی ست و نفس هایشان عطر بودن می دهد اما فقط کمی دستشان بسته است.

... سلام و درود بی اندازه به آیه آیه قرآنی که پدرشهید بر مزار پسر می خواند

سلام ودرود بی پایان به ساعت هایی که پدر شهید به عکس پسر خیره می شود

سلام و درود بی انتها به همه شهیدانی که پدر بودند و شهادت را به خوشی با همسر و فرزند برگزیدند

و سلام و سلام و سلام دوباره و درود بی نهایت به پدران آزاده و جانباز و رزمنده این سرزمین که تنها خدا می داند در دل های خسته ولی دریایی شان چه می گذرد... و چگونه با آن همه مجروحیت برای فرزندان خود پدری می کنند ... و عشق را معنا می کنند...

 سلام بر همه پدرانی که از آسمان آمده اند!

...صدایی از عرش می آید که در گوش عالم می پیچد: ای فرزند شهید و جانباز!

 سرت را بالا بگیر... چه کسی چون تو "پدر" دارد؟! ...

 


موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۴/۰۲/۱۲

نظرات  (۱)

کاش آن روزها بودم تا مجبور نباشم امروز باشم

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.