🔴 🔴چشم چرانی

علت چشم چرانی و راه درمان آن؟

1.خودنمایی زنان
زنانی که عفت و حیای خود را از دست داده و با بی حجابی، تجمل، آرایش های کاذب و لباس های تنگ و نازک مد روز خیابان ها و بازارها را زینت بخشیده و به رونق هر چه بیشتر آنها می افزایند و جوانان را به نظاره و تماشای مفاتن و برجستگی های اندام های خود فرا می خوانند و هرزگی را رواج می دهند این گونه زنان با عرض اندام و بی بند و باری باعث می شوند جوانان خویشتن داری نکرده و در دام فساد گرفتار آیند.

2. به تأخیر انداختن ازدواج
بالا رفتن سن ازدواج و تماشای فیلم های مهیج و شهوت انگیز و دیدن زنان بد حجاب و نیمه عریان در کوچه و خیابان که خود از ارمغان های زیانبار تمدن غرب بوده بر فشار طبیعی جنسی جوانان افزوده و آتش غریزه آنان را شعله ور کرده و منجر به تضعیف عفت و اخلاق گردیده، چه بسا که تمام ارزش های اخلاقی و اسلامی و اجتماعی را نادیده می گیرند.
ویل دورانت می نویسد: « تحدید شهوات در جامعه صنعتی که ازدواج را تا سی سالگی به تاخیر می اندازد، امری دشوار و غیر طبیعی می نماید، شهوت ناگزیر سر بر می آورد و کف نفس مشکل می گردد عفت که وقتی جزو فضایل بود و مردود می شود و حجاب و حیا از میان می رود، مردان به کثرت گناهان افتخار می کنند و زنان می خواهند در لجام گسیختگی با مردان همقدم شوند، عشق بازی امری عادی می شود و فحشا رسمی[1]». آری، مبارزه با شهوات و دوری از چشم چرانی برای هر کس ساده نیست، فقط آن دسته از جوانان می توانند از فساد و گمراهی در امان بمانند که پایبند سنن اسلامی و وظایف انسانی بوده و در این راه مجاهد کنند و بر شهوات و تمایلات نامشروع جنسی خود مسلط باشند و هویت و شخصیت اسلامی را از دست نداده خود را نبازند و عنان نفس سرکش را هرگز از دست ندهند، و این کار با استمداد از خداوند بسیار ساده است.
قرآن مجید می فرماید: « وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا [2]» ؛«کسانی که برای (رضایت) ما به تلاش ایستند و در راه (پیروزی دین) ما جهاد کنند، آنان را در راههای منتهی به خود رهنمود (و مشمول حمایت و هدایت خویش) می گردانیم.

3. کم رنگ شدن حیاء در جامعه
زمانی که زن فاقد حشمت و حیا باشد و آن را از دست بدهد به بی حجابی و به بیراهه کشاندن مردان روی می آورد و اسرار زنانگی و جسمانی خود را در معرض دید عموم قرار می دهد و شوخ چشم می شود که این همه دلالت بر کمال زیبایی و ظرافت و متمدن بودن او نمی کند بلکه بیانگر بی حیایی و سبک سری اوست. زنان در درون خود فقط در برابر یکی از دو چیز تسلیم می شوند: 1. حیاء 2. غریزه جنسی
اگر تابع غریزه خود باشد بی شرم خواهد بود؟ اگر تابع حیا باشد و در برابر آن کرنش نشان دهد غریزه خود را کنترل کرده باشد که این زن، همان زن واقعی است که سرمایه انسان است و شایسته شوهر و نسل و انتقال اخلاق کریمانه می باشد. زیرا زن نزد اهل فضل و دانش سنگ بنای کانون خانواده، و دارای مقام و حقوق و احترام خاصی است به شرطی که زینت بخش بازار و خیابان ها و اماکن عمومی و مرتع چشمان هوس بازان نباشد وگرنه خدای نکرده سمبل تحریک غریزه جنسی و هوس هوس بازان خواهد شد و مقصود و هدف مطلوب شیطان از طریق چنین زنانی تامین می شود که نه شایستگی کانون گرم خانواده و تربیت اولاد را خواهند داشت و نه آن جایگاه ویژه اجتماعی را برای خود حفاظت خواهند کرد.

راهکارهای عملی درمان چشم چرانی

1. ازدواج
یکی از راههای علاج چشم چرانی ازدواج در سایه تفاهم و شناخت بین همسران جوان و گردن نهادن به سنن اسلامی است.
حضرت رسول اکرم(ص) فرموده اند: « یَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْکُمُ الْبَاهَ فَلْیَتَزَوَّجْ فَإِنَّهُ أَغَضُّ لِلْبَصَرِ وَ أَحْصَنُ لِلْفَرْجِ وَ مَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَلْیُدْمِنِ الصَّوْمَ فَإِنَّ [الصَّوْمَ لَهُ وِجَاء[3]» ؛ ای جوانان، هر یک از شما توان ازدواج دارد باید ازدواج بکند، چون ازدواج چشم را بیشتر از هر چیز نگه می دارد و شرمگاه را بیشتر محافظت می کند، و هر که این توان را ندارد به او روزه پیشنهاد می شود، چون روزه قاطع غریزه است.

2. تزکیه نفس
تزکیه نفس یکی از راههای علاج است که بر اثر ممارست و تمرین برای انسان امری عادی می شود که با پایبندی و مداومت بر احکام اسلامی عاید انسان می شود و به راهنمایی های مربیان دینی و اخلاقی گوش فرا دهد و سیرت علمای ربانی و مربیان اخلاق را مطالعه نماید و سعی کند آنها را در زندگی خود پیاده کند، و قرآن و سنت سر لوحه این برنامه اصلاحی است که انسان را تزکیه کرده و از عواقب و کیفر خصایل بد بویژه چشم چرانی بر حذر می دارد.
« قد افلح من زکاها، و قد خاب من دساها» به یقین رستگار شد کسی که نفس خود را پاک و صاف کرد، و به یقین زیان دید کسی که نفس خود را آلوده کرد. «یَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی الصُّدُورُ[4]» خداوند چشم های خائن را می داند و آنچه در سینه های پنهان است.

3. عادت به فرو انداختن چشم
خداوند در آیه ۳0 و ۳1 سوره نور می فرماید: «قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما یَصْنَعُونَ *وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها» ؛« به مؤمنان بگو چشم های خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گیرند و عفاف خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکیزه تر است. خداوند از آن چه انجام می دهند آگاه است و به زنان باایمان بگو چشم های خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را، جز آن مقدار که نمایان است آشکار ننمایند». در این آیه به صراحت دستور داده شده که زن و مرد از نگاه های هوس آلود پرهیز نمایند.
از امیرمومنان علی(ع) نیز روایت شده که فرمود:« نِعْمَ صَارِفُ الشَّهَوَاتِ غَضُّ الْأَبْصَارِ[5]»؛« چشم پوشی از نگاه، بهترین عامل بازداری از شهوت است».
هم چنین توجه به فوائد ترک گناه و رسیدن به کمالات، خود عامل دیگری برای ترک گناه است. علی(ع) فرمود: «غضوا أبصارکم ترون العجائب[6]» ؛« چشم های خود را (از حرام) فرو بندید تا عجائب (عالم معنی) را مشاهده کنید». و حضرت امام صادق(ع) نیز فرمود: « مَنْ تَرَکَهَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا لِغَیْرِهِ أَعْقَبَهُ اللَّهُ إِیمَاناً یَجِدُ طَعْمَه[7]»؛ « کسی که نگاه (به نامحرم) را برای خدا نه غیر خدا، ترک گوید، بدنبالش خدا شیرینی ایمان را به او می چشاند».
4.حاظر و ناظر دانستن خداوند
اگر انسان خود را در محضر خدا بداند و بر این باور باشد که عالم محضر خداوند است و او هر آنچه در درون شخص می گذرد آگاه است در آن صورت رفتار خویش را تغییر داده و از گناه در برابر دیدگان حضرت حق شرم و حیاء می کند.
از امام علی(ع) سؤال شد که چگونه می توان از حرام چشم فروبست؟ در پاسخ فرمود: « بالخمود تحت سلطان المطلع على سرک[8]» ؛« با اطاعت و فرمان برداری از سلطانی که مطلع بر اعمال مخفی توست».
از بهترین راه های چشم بستن از حرام، حاضر و ناظر دانستن ناظر آگاهی است که بر همه اعمال آشکار و نهان ما احاطه دارد و از باطن ضمیر، مطلع است و هم اوست که فردای قیامت حسابرس و حاکم است.
 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشت ها :
1. ویل دورانت،لذات فلسفه،ص91
2. عنکبوت،69
3. مکارم اخلاق،ص197
4. غافر،19
5. تصنیف غرر الحکم و درر الکلم،ص260
6. مصباح الشریعه، ص173
7. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص18
8.مصباح الشریعه، ص173