دعایی که حضرت امام صادق(ع) در شب آخر شعبان و شب اوّل ماه رمضان مى خواند.
شیخ از حارث بن مُغَیْرَه نَضْرى روایت کرده که حضرت امام جعفر صادق(ع) در شب آخر شعبان و شب اول ماه رمضان این دعا را مى خواند:
اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَکَ الَّذى اُنْزِلَ فیهِ الْقُرآنُ
خدایا این ماه مبارکى که قرآن در آن نازل گشته آن قرآنى که
وَ جُعِلَ هُدىً لِلنـّاسِ وَ بَیـّـناتٍ مِنَ الْهُدى وَالْفـُرقان قـَدْ حَضَرَ فـَسَـلـّمنا فیهِ
راهنماى مردم گردیده و نشانه هاى روشنى از راهبرى و جدا کردن میان حق و باطل است فرا رسیده
پس ما را در این ماه سالم بدار
وَ سَـلـّمْهُ لـَـنا وَ تـَسَـلـّمْهُ مِنّا فى یُسْرٍ مِنکَ وَ عافیَهٍ یا مَنْ اَخَذ الْقـَلیلَ