به داد زدن نیست؛... لقمه حرام مانع استجابت دعاست...
( از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی -ره)
یک قطره جوهر سیاه وقتی در یک لیوان پر از آب زلال می چکد، تمام آب را تیره و تار می کند، سیاه می کند، روسیاه می کند.
و ظلم از ظلمت است، یعنی از جنس سیاهی است و هر چند کم باشد، زندگی را تیره و تار می کند.
و به همین خاطر است که قرآن کریم فرموده است:
ظلم نکنید!
«خانه ی ظلم خراب است، تو هم می دانی
مثل کف بر سر آب است، تو هم می دانی»
«مثل شاخه های گیلاس»، رنجبر، محمّدرضا
آقا شیخ مرتضی زاهد دوست داشت تا در روزهای جانسوز شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام از کلمات و الفاظی برای سینه زنی استفاده کند که تأیید و رضایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام را در برداشته باشد. به همین خاطر در یکی از سالها متوسل به ائمه اطهار علیهم‌السلام می‌شود و بعد، شبی در عالم خواب، خود را در کربلای امام حسین علیه‌السلام مشاهده می کند. در میان خیمه های مصیبت زده امام حسین علیه‌السلام این کلمات را به او القا می‌کنند و او نیز شروع به گفتن این کلمات می کند که: « هذا عزاکَ یا حسین / روحی فداکَ یا حسین» اما همراه با القای این کلمات، یک سوز عجیبی نیز به آقا شیخ مرتضی داده می‌شود و از آن سال به بعد، به محض اینکه در روزهای تاسوعا و عاشورا با همان لحن و صدای معمولی، از دهانش خارج می‌شده است که: « هذا عزاکَ یا حسین / روحی فداکَ یا حسین » یک سوز و گداز غیر عادی و بسیار شدیدی به جان مردم می‌افتاده است و هر شنونده‌ای با هر معرفت و مرامی، به شدت منقلب و گریان می‌شده است.» او که عمری با عشق و سر سپردگی به مولایش امام حسین علیه السلام سرکرده غریب نیست اگر حضرتش علیه السلام نیز کریمانه کسی را به سراغش بفرستد. یکی از تجّار تهران از دنیا رفته بود و فرزندانش تصمیم گرفتند جنازه‌اش را به کربلا انتقال دهند و آنجا دفن کنند. اما موفق به گرفتن اجازه از دولت عراق و ایران برای این انتقال نمی‌شدند و مجبور شدند پدرشان را در ایران به خاک بسپارند. او که دفن می‌شود به فاصله‌ی چند روز اجازه‌ی حمل جناز به کربلا ، به دست فرزندانش می‌رسد و این همزمان می‌شود با ارتحال شیخ مرتضی زاهد رحمه الله علیه . فرزندان آن تاجر اجازه نامه را به خانواده‌ی شیخ مرتضی می‌دهند و جنازه‌ی ایشان پس از انتقال به کربلا در صحن حضرت اباالفضل(علیه السلام ) به خاک سپرده می‌َشود.
[زاهد العلما – زندگی نامه آیت الله شیخ مرتضی زاهد-، حسین حاجی حسینی ، انتشارات مطیع، 1394 ،ص 26 و ص67 ]
🔸میپرسد چرا شیعه علی(ع) هستی؟! چرا مقدسات و اسوه تو حضرت علی است؟!
🔹میگویم: کجای عالم چنین شخصی سراغ داری؟بگو تا شیعه اش شوم!
🌺 امشب شب تغییر در ضرب المثل هاست
🌺هر چه گدا کاهل بود، آقا کریم است 
ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم .آداب میهمانی را باید رعایت کرد .باید در بدو ورود صاحب خانه را ملاقات کرد، بعد هر جا که گفت بنشین نشست و هرچه پذیرایی کرد بهره برد و به صاحب خانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیّت آنها را نکرد. ... تنها و ظیفه مهمان این است که هر چه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیزی دیگری می خواهم. از مهمان بابت آنچه در مهمانی خورده است سئوال و مؤاخذه نمی کنند مهمان نه در دنیا و نه در آخرت حساب و کتاب ندارد ، پس صلاح در مهمان شدن است که خیر دنیا و آخرت در آن است. هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد .در زندگی ، خودت را مهمان خدا بدان تا راحت شوی .
[ حاج اسماعیل دولابی ، مصباح الهدی ،ص 45 ]
