یکی از اسباب خیر و برکت در زندگی

 مجتبی مطهری، فرزند شهید مرتضی مطهری می گوید: « خاطرم می آید که زمانی پدرم فرمود: گه گاه که به اسرار وجودی خود و کارهایم می اندیشم، احساس می کنم که از مسائلی که سبب خیر و برکت در زندگی ام شده و همواره عنایت و لطف الهی را شامل حال من کرده است، احترام و نیکی فراوان بوده است که به پدر و مادر خود کرده ام، به ویژه در دوران پیری و هنگام بیماری، که افزون بر توجّه معنوی و عاطفی، تا آن جا که توانایی ام اجازه می داد، از نظر هزینه و مخارج زندگی به آنان کمک و مساعدت کرده ام . همچنین به یاد دارم که مادرم می گفت : مادر حاج آقا ، میان عروس هایش، به من لطف و عنایتی ویژه داشت و این لطف، به خاطر علاقه خاصی بود که به فرزند دل بندش شیخ مرتضی داشت. اما این علاقه و محبت مادر و فرزند، دو طرفه بود. استاد شهید، در برابر پدر بزرگوار خویش نیز، تواضع و احترام خاصی داشتند و در موقع روبه رو شدن با پدر و مادر، دست آنان را می بوسید. و می گفتند: انسان نباید هیچ گاه از سخن پدر و مادرش ناراحت و دل گیر بشود. والدین، همیشه خیر و سعادت فرزند را می خواهند.»

[ مجله طوبی، اردیبهشت 1386، شماره 17، سرگذشت هایی ویژه از زندگی استاد مطهری - ره ]