اگر ارتباط با خدا پیدا کردی، از تمام ارتباطها بی نیاز می شوی. مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ اگر ارتباط با خدا درست شد، ارتباطهای انسانی هم درست می شود. کلک و حقه بازی، کاری را درست نمی کند. ما نمی گوییم از مردم کناره گیری کنید و معتزل باشید، بلکه در اجتماع باشید و برای رضای خدا کار کنید. در اجتماع بیایید و ناراحتی های اجتماع را ببینید و بچشید.
[ شهره آفاق ، آیت الله بهاء الدینی ، نشر هنارس ،1390 ، ص44 ]
حدیث راجع به بندگی است که چه کنیم که بنده بشویم؟
حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند: « الْعُبُودِیَّةُ خَمْسَةُ أَشْیَاءَ » به پنج چیز عمل کنید بنده خدا می شوید.
اول : " خَلَاءُ الْبَطْنِ " شکم انسان از حرام خالی باشد. از حلال هم پر خوری نکند. اندرون از طعام خالی دار / تا در او نور معرفت بینی . در حلال و حرام وسواس بشوید. در نجاست و طهارت وسواس نشوید.
دوم : وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ ؛ قرائت قرآن . قرآن زیاد بخوانید. حدیث دارد که چرا در شبانه روز پنجاه آیه قرآن نمی خوانید؟
سوم : وَ قِیَامُ اللَّیْلِ . سحرها بلند شوید. هر که سحر ندارد / از خود خبر ندارد . این (شعر) عالی است. قدری زودتر بخوابید و قبل از اذان بلند شوید. نمی دانید سحر چه خبر است.
چهارم : وَالتَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ؛ وقتی می خواهند اذان صبح را بگویند،بنا کند به گریه کردن و تضرع ،به یاد گناهانش بیفتد،به یاد اینکه عمرش را به بطالت صرف کرده بیفتد . بگوید: خدایا، اگر در این حال بمیرم چه کنم؟... خدا می داند که گاهی اوقات قلب من تیر می کشد می گویم : ای خدای من، اگر با این حال ، امروز بمیرم چه کنم. حالم را عوض کن بعد مرا ببر. من هنوز آماده نشده ام . تضرع و گریه زاری خیلی خوب است. دیده اید بچه وقتی گریه می کند ، دل پدر رحم می آید زود به او پول می دهد . ماهم اگر در خانه خدا گریه کنیم خدا به ما رحم می کند. پنجم : وَالْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ؛ انسان از ترس خدا گاهی گریه کند که آیا خدا مرا می آمرزد یا نمی آمرزد؟ ...انسان باید همیشه بین خوف و رجا باشد.
[ بررسی گناهان کبیره در مواعظ و کلام حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی -ره چاپ پنجم ، صص 70 تا 72 ]
به داد زدن نیست؛... لقمه حرام مانع استجابت دعاست...
( از سخنان آیت الله مجتهدی تهرانی -ره)
آیت‌الله بهجت:
رشتۀ کارها در طاعت و معصیت به‌هم‌پیوسته است. اگر در طاعت، گام اول برداشته شود، به‌دنبال آن توفیق برداشتنِ گام بعدیِ طاعت به انسان دست میدهد...
ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم .آداب میهمانی را باید رعایت کرد .باید در بدو ورود صاحب خانه را ملاقات کرد، بعد هر جا که گفت بنشین نشست و هرچه پذیرایی کرد بهره برد و به صاحب خانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیّت آنها را نکرد. ... تنها و ظیفه مهمان این است که هر چه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیزی دیگری می خواهم. از مهمان بابت آنچه در مهمانی خورده است سئوال و مؤاخذه نمی کنند مهمان نه در دنیا و نه در آخرت حساب و کتاب ندارد ، پس صلاح در مهمان شدن است که خیر دنیا و آخرت در آن است. هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد .در زندگی ، خودت را مهمان خدا بدان تا راحت شوی .
[ حاج اسماعیل دولابی ، مصباح الهدی ،ص 45 ]
